Historia i teraźniejszość

Na wstępie słów kilka o najbliższej okolicy. Naprzeciwko głównej bramy wjazdowej znajduje się sanktuarium „Ecce Homo”, miejsce pochówku św. Brata Alberta - Adama Chmielowskiego. Dla bywalców zaułków tatrzańskich będzie to kolejne – po Kalatówkach - spotkanie z osobą byłego powstańca, a po przywdzianiu sutanny żarliwego wyznawcy wiary i pustelnika. W sanktuarium pochowana jest również Bł. Maria Jabłońska, wyniesiona na ołtarze przez Papieża Jana Pawła II-go. Począwszy od sierpnia 2005 roku jeden z budynków sanktuarium stał się miejscem wypoczynku i „domem” Ks. Kardynała Franciszka Macharskiego. Wcześniej sanktuarium było miejscem wieloletnich pielgrzymek biskupa Krakowa – Ks.Kard. Karola Wojtyły. Zaiste godziwe to sąsiedztwo.

Tuż obok kościoła widoczny jest „Dworek Pocieszka”, miejsce wielokrotnych pobytów królów Władysława IV-go oraz Jana Kazimierza. Ten renesansowy budynek został poważnie zniszczony podczas Potopu Szwedzkiego oraz Konfederacji Barskiej. Po odbudowie w XIX wieku, tworzyli tutaj m.in. Jacek Malczewski oraz Biskup Jan Paweł Woronicz. Na biegnącym nieopodal trakcie zwanym dziś ulicą Dobrego Pasterza, po dziś dzień stoją dworki pobudowane jeszcze w XIX wieku. Zachowały się również pozostałości jatki galicyjskiej i dom, w którym mieszkał Jan Kaczara – zaczarowany dorożkarz K.I. Gałczyńskiego. Swoistą perełką na szlaku jest kaplica św. Jana Chrzciciela, ufundowana w 1642 roku przez przeora krakowskich dominikanów Jana Morskiego z XVIII-wieczną unikalną polichromią przedstawiającą m.in. sceny z życia świętego.

Skoro mocno osiedliśmy już w kontekście historycznym, nie mniej interesujące fakty obrazujące koleje losu tutejszego obiektu. Na bazie istniejących zabudowań oraz majątku ziemskiego, Roku Pańskiego tysiąc dziewięćset dwudziestego szóstego, przemysłowiec Juljan Bader oraz osoba prywatna Eleonora Goldmanowa zamyślili o założeniu przedsiębiorstwa mającego podbić Rzeczpospolitą makaronami wg oryginalnych receptur rodem z odległej Italii. W zapisach ksiąg przewijają się później nazwiska Binderów, Bergsteinów, Haberów itd. – podówczas szanowanych Obywateli miasta Krakowa. Firma, przeżywając różne wzloty i upadki przetrwała do czasów II Wojny Światowej. Wówczas to – na mocy Dekretu Gubernatora GG Hansa Franka – skonfiskowano mienie pożydowskie na rzecz Rzeszy Niemieckiej, ustanawiając likwidatora w osobie Wilhelma Franza Karla Kiessela. Po wyzwoleniu, władza ludowa nie zamierzała w żaden sposób udzielić zadośćuczynienia byłym właścicielom. Majątek przejął skarb państwa. Ciekawostką może być sposób nabycia ubrany w formułkę prawną księgi wieczystej cyt. ”nabycie w drodze przemilczenia działki przez skarb państwa”. Działały tu zakłady przemysłu terenowego branży gumowej. W roku 1975 tytuł do wyłącznego władania nieruchomością uzyskało Przedsiębiorstwo Państwowe STOMIL. Wykorzystując mieszkalny charakter zabudowy najbliższej okolicy, ulokowano tu zakład produkcji specjalnej /wojskowej/, podejmujący istotne dla potrzeb obronności PRL oraz RWPG prace nad nowymi mieszankami gumowymi z zastosowaniem do produkcji części dla sprzętu wojskowego. Przemiany ustrojowe po roku 1989 spowodowały powolny upadek a w końcu likwidację zakładu . W wyniku działań podjętych przez pierwotnych właścicieli obiekt został „wyszarpany” z masy upadłościowej prawomocnym postanowieniem sądu i zwrócony prawowitym właścicielom, od nich zaś w roku 2004 przejęty przez obecnych właścicieli.

Powojenny okres rabunkowej eksploatacji pozostawił największe blizny na tkance obiektu. Niemniej, w procesie rewaloryzacji podjęto próbę odtworzenia najważniejszych jego elementów i przywrócenia budynku do stanu świetności. Efekty osądźcie Państwo sami.

Zapraszamy